Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Google Photos, ήταν κάτι απίστευτο, σχεδόν μαγικό. Δωρεάν, απεριόριστος χώρος για να κρατάς αντίγραφα των φωτογραφιών και των βίντεό σου, με αντάλλαγμα μια μικρή υποχώρηση στο θέμα της ποιότητας.
Τέλος η σύνδεση του τηλεφώνου με το pc για να τραβήξεις τα αρχεία, η αναμονή γιατί έχεις να πάρεις backup έξι μήνες, ο διαχωρισμός σε φακέλους, η αντιγραφή σε δεύτερο δίσκο (γιατί ποτέ δεν ξέρεις). Τέρμα τα πάντα. Ξεγνοιασιά. Για να μην πω για την αναγνώριση προσώπων, την αυτόματη δημιουργία άλμπουμ διακοπών και τα highlight βίντεο που ως επί το πλείστον είναι πετυχημένα.
Και ήρθε το 2021, και η Google σταμάτησε να δίνει δωρεάν αποθηκευτικό χώρο για την υπηρεσία. Πλέον οι φωτογραφίες και τα βίντεο θα πιάνουν χώρο στο Google Drive του κάθε χρήστη. Τι κάνουμε τώρα;
“Συγκεντρώσου!”, λέω, “για κάτι τέτοια ζεις”. Κοιτάζω διάφορες self hosted cloud επιλογές, και καταλήγω εν τέλει στο nextcloud.
Πολύ ωραία, που το στήνουμε;
Αρχική σκέψη, ένα spare raspberry Pi που έχω σε ένα ράφι. Αν θυμάμαι καλά, έπαιξε, αλλά ήταν εξωφρενικά αργό, οπότε skip.
Δεύτερη σκέψη, το παλιό μου pc, που εκτελεί χρέη media server στο σαλόνι. Ναι, αλλά έχει πάνω windows, δεν θα το εκτιμήσει η σύζυγος αν το γυρίσω σε linux. Κανένα πρόβλημα. Βάζουμε ένα ubuntu server σε ένα virtual machine, το τρέχουμε headless στο παρασκήνιο, και όλοι χαρούμενοι. Και πράγματι, η λύση παίζει σωστά, παίρνει backup, όλα καλά. Έλα όμως που το virtual machine μια στο τόσο κολλούσε όταν το pc έκανε sleep/wakeup. (Δεν το έχω ανοιχτό 24/7, μου φαίνεται σπατάλη με τα 130W που καίει στο ρελαντί).
Τρίτη σκέψη. Η γυναίκα πήγε χωριό με τα παιδιά, έχουμε μια βδομάδα να το παλέψουμε. Repartition το media pc, και linux πανω κανονικά να δούμε αν έχει διαφορά στην κατανάλωση. Τζίφος, τα ίδια.
Τέταρτη σκέψη. Το μηχανάκι που έχω ήδη στο σύννεφο. Κάνω μια δοκιμή, το στήνω κι εκεί, πάλι λειτουργεί τέλεια, αλλά δεν έχω χώρο, και ο provider θέλει 0.1$/GB, και αυτό δεν παίζει.
Λευκή σημαία προς το παρόν λοιπόν. Νοικιάζουμε παραπάνω χώρο στο Google, και βλέπουμε!