Το 1Q84 είναι το έπος του Χαρούκι Μουρακάμι, αποτελούμενο από 3 βιβλία, με τα 2 πρώτα να έχουν κυκλοφορήσει το 2009, το τρίτο το 2010, και συνολικά το μυθιστόρημα εκτείνεται σε πάνω από 900 σελίδες.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι ο Τένγκο και η Αομάμε. Ο Τένγκο είναι ένας καθηγητής μαθηματικών που δουλεύει σκληρά για να καταφέρει να γίνει συγγραφέας. Η Αομάμε είναι γυμνάστρια και καθηγήτρια αυτοάμυνας που ζει μια μοναχική ζωή.
Μεταξύ τους, αν και δεν έχουν καμία επαφή, υπάρχει ένας όχι και τόσο ξεχασμένος σύνδεσμος που θα παίξει πολύ μεγάλη σημασία στα γεγονότα του βιβλίου. Το βιβλίο εξελίσσεται το 1984, και η ροή των γεγονότων ξεκινά με την Αομάμε, η οποία άθελά της περνάει σε ένα παράλληλο σύμπαν, λίγο διαφορετικό από το δικό μας, το οποίο η ίδια αποκαλεί 1Q84, για να το ξεχωρίσει έτσι από το δικό μας.
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν ο Τένγκο και η Αομάμε βρίσκονται μπλεγμένοι στις υποθέσεις μιας θρησκευτικής αίρεσης, και η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο, ενώ παράλληλα, και χωρίς να το ξέρουν, τα μονοπάτια τους τείνουν να συναντηθούν.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από τα μάτια και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, με την οπτική γωνία να εναλλάσσεται από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, ενώ υπάρχουν και κομμάτια που γίνεται αφήγηση από την πλευρά του συγγραφέα. Ο Μουρακάμι δίνει τεράστια σημασία στην ανάπτυξη των χαρακτήρων του, και έτσι αφού ο αναγνώστης τελειώσει τις 900+ σελίδες του βιβλίου θα έχει γνωρίσει πολύ καλά τους πρωταγωνιστές.
Το πρώτο πράγμα που έχω να σχολιάσω για το 1Q84 είναι το μέγεθος του. Τελειώνοντας το βιβλίο, και αναλογιζόμενος τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στις κοντά 1000 σελίδες του, έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι το μισό σε μέγεθος, αν όχι το ένα τρίτο. Νομίζω πως είχε υπερβολικά πολλές περιγραφές, και πολλές επαναλήψεις. Όταν οι χαρακτήρες σκέφτονται κάτι που έγινε σε προηγούμενο κεφάλαιο, ο αναγνώστης πρέπει να ξαναδιαβάσει όλο το γεγονός ή τον συλλογισμό πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά. Ειδικά η Αομάμε, ούτε ξέρω πόσες φορές είπε στον εαυτό της, “Αυτό δεν είναι το 1984, είναι το 1Q84”, και όλη την συνοδευτική παράγραφο. Στο τέλος ήθελα να της φωνάξω “ναι είναι το 1Q84, πάρ’το απόφαση επιτέλους.”
Ένα άλλο που με ξένισε είναι η εμμονή με το σεξ. Αν το βιβλίο γίνει ταινία, θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι τουλάχιστον rated R, για να μην πω τσόντα. Το πρώτο μισό του βιβλίου είναι διάσπαρτο με κείμενα όπως τα παρακάτω. Όχι ότι δεν συνουσιάζονται και στο δεύτερο μισό. Απλά το κάνουν λιγότερο.
That day she was wearing black lingerie—a matching top and bottom—as she performed fellatio on him, fully enjoying the hardness of his penis and the softness of his testicles. Tengo could see her breasts moving up and down, enfolded in the black lace of her bra, as she moved her mouth. To keep himself from coming too soon, he closed his eyes and thought about the Gilyaks.
Προσωπικά, τόσο οι δυο ήρωες, όσο και οι υπόλοιποι καλοί του βιβλίου μου φάνηκαν από αδιάφοροι ως αντιπαθητικοί, σε αντίθεση με τον κακό, που μου φάνηκε αρκετά συμπαθής. Σε γενικές γραμμές δεν είναι κακό βιβλίο, είναι καλογραμμένο, με μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά έχοντας πλέον στο μυαλό μου το σύνολο της ιστορίας που αφηγείται ο Μουρακάμι, δεν ξέρω αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό για τον όγκο του βιβλίου.
6/10