Σήμερα θα δούμε το Salvation Sequence, μια space opera από τον Peter Hamilton, ενός συγγραφέα με μεγάλη εμπειρία (και επιτυχία) στο συγκεκριμένο είδος. Η σειρά αποτελείται από τα βιβλία Salvation (2018), Salvation Lost (2019) και The Saints of Salvation (2020), και δεν ανήκει σε κάποιο από τα ήδη εδραιωμένα σύμπαντα του συγγραφέα.
Ομολογώ ότι έπιασα το πρώτο βιβλίο μη έχοντας ιδέα περί τίνος πρόκειται, εμπιστευόμενος απλά το όνομα του Hamilton. Για την ακρίβεια, νόμιζα ότι είναι αυτοτελές, και φανταστείτε την έκπληξή μου όταν το βιβλίο τελείωσε χωρίς να επιλυθεί σχεδόν τίποτα!
Salvation
Στο σχετικά κοντινό μέλλον, η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να επεκτείνεται και να ιδρύει αποικίες σε κοντινά αστρικά συστήματα. Σε ένα από αυτά, ενώ βρίσκεται στη φάση της διερεύνησης, ανακαλύπτεται κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό, και μια ομάδα από ειδικούς συγκροτείται και αποστέλλεται να το διερευνήσει.
Salvation Lost
Ο θανάσιμος κίνδυνος που αποκαλύπτεται στο προηγούμενο βιβλίο βρίσκεται προ των πυλών, και σημαντικές αποφάσεις πρέπει να παρθούν. Όσο η ανθρωπότητα οργανώνει μανιωδώς τις άμυνές της, γίνεται σιγά σιγά εμφανές ότι ίσως τελικά η καταστροφή να είναι αναπόφευκτη.
The Saints of Salvation
Στο μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα επιβιώνει κυνηγημένη ανάμεσα στη άστρα, αλλά όλους αυτούς τους αιώνες ετοιμάζεται για την αντεπίθεσή της.
Η σειρά αυτή μου έβγαλε μια πληθώρα διαφορετικών αντιδράσεων. Στο πρώτο βιβλίο ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω: Μια ομάδα pilgrims ετερόκλητων ανθρώπων κατευθύνεται στους time tombs σε ένα crash site για να σώσει την ανθρωπότητα. Στην πορεία λέει ο καθένας την ιστορία του, ώστε να μάθουμε ποιος είναι, και γιατί βρίσκεται εκεί. Α, υπάρχει και ένας προδότης.
Επιπλέον, το βασικό τεχνολογικό εύρημα στο βιβλίο είναι οι πύλες που ενώνουν τον κόσμο, με τη χρήση των πυλών υπάρχουν σπίτια με δωμάτια σε διαφορετικούς πλανήτες, ενώ ακόμα και οι επέκταση στο διάστημα γίνεται μέσω αυτών των πυλών.
Εξεταζοντας το ξανά εκ των υστέρων, το πρώτο βιβλίο ήταν καλή εισαγωγή στο σύμπαν της σειράς, αλλά έμοιαζε να είναι από το ίδιο καλούπι με το Hyperion, και η αίσθηση αυτή δεν με άφησε να το απολαύσω.
Από την άλλη πλευρά, το Salvation Lost το βρήκα πολύ καλό. Εισήγαγε επιπλέον χαρακτήρες και παράλληλες πλοκές, και μετέφερε πολύ όμορφα και αποτελεσματικά τα συμβάντα που διαδραματίζονται, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις επακόλουθες επιπτώσεις στους ανθρώπους και την κοινωνία.
Τελικά η σειρά έκλεισε με ένα βιβλίο γεμάτο technobabble. Είμαστε μεν στον μακρινό μέλλον, αλλά πραγματικά, αν κάτσει ο αναγνώστης να ασχοληθεί 2 λεπτά με το τι του ζητείται να αποδεχθεί, πρέπει απλά να βάλει τα γέλια. Όχι ότι δεν γίνεται και σε άλλα βιβλία αυτό, αλλά είναι διαφορετικό να έχεις κάτι περίεργο σαν μέρος της πλοκής, και διαφορετικό ολόκληρο το δεύτερο μισό του βιβλίου να είναι τα μαγικά πράγματα που συμβαίνουν το ένα μετά το άλλο.
Τελειώνοντας, να αναφέρω ότι μετά από αυτή τη σειρά κατέληξα στο εξής: Ο Hamilton έχει κάποιο φετίχ με το πρότυπο του επιτυχημένου, ζάμπλουτου, και οραματιστή εφευρέτη/επιχειρηματία, που βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή όταν η ανθρωπότητα χρειάζεται σωτηρία. Νομίζω ότι σε κάθε σειρά έχει και από έναν, είναι απίστευτο.
Κλείνοντας εδώ, η ετυμηγορία μου είναι ότι η σειρά δεν είναι από τις καλύτερες του συγγραφέα.
Salvation 5/10
Salvation Lost 9/10
The Saints of Salvation 5/10