Οι στρατιώτες του Γαλαξία είναι το πιο γνωστό ίσως μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Χάινλαϊν. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1959 και κέρδισε το βραβείο Hugo την αμέσως επόμενη χρονιά.
Πρωταγωνιστής και αφηγητής του βιβλίου είναι ο Χουάν Ρίκο, ο οποίος μας εξιστορεί τα γεγονότα που τον οδήγησαν να καταταγεί στον στρατό, και τις ως τώρα εμπειρίες του. Στην αφήγηση βρίσκονται τόσο περιγραφές από την στρατιωτική του εκπαίδευση και τις μάχες στις οποίες βρέθηκε, όσο και εκτεταμένες αναλύσεις για την ηθική και πολιτική κατάσταση της εποχής μέσα στην οποία εξελίσσονται τα γεγονότα.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου το δικαίωμα ψήφου δεν είναι καθολικό, αλλά ο κάθε άνθρωπος για να το κερδίσει πρέπει να υπηρετήσει μια εθελοντική θητεία, η οποία δεν πρέπει να είναι κατ’ ανάγκη σε κάποιο ένοπλο τμήμα, αλλά είναι εν γένει στρατιωτική. Ο Ρίκο, προωθούμενος από μάλλον αμφισβητήσιμα κίνητρα κατατάσσεται, και έχει την ατυχία να βρεθεί σε ένα μάχιμο τμήμα, την περίοδο που η Γη εμπλέκεται σε πόλεμο με μια πολύ επιθετική φυλή τεράστιων εντόμων.
Το Starship Troopers είναι ένα καθαρά μιλιταριστικό βιβλίο. Ο ήρωας δεν μετανιώνει στιγμή για τις πράξεις του, ούτε αμφισβητεί την αναγκαιότητα ή την λογική του πολέμου. Βολεύει άλλωστε ότι ο εχθρός είναι απρόσωπα σιχαμερά επιθετικά έντομα, χωρίς κανένα ίχνος οίκτου.
Επιπλέον ο Χάινλαϊν έχει κατηγορηθεί ότι το βιβλίο προωθεί τον φασισμό. Δεν θα το πήγαινα τόσο μακριά, αλλά σίγουρα τόσο η σημασία που δίνει στην στρατιωτική θητεία, όσο και οι απόψεις περί ισότητας – ισονομίας, και περί σωματικής τιμωρίας και θανατικής ποινής φαντάζουν αρκετά παράξενες. Σίγουρα δεν είναι βαρετό βιβλίο, αλλά στο ίδιο κλίμα θα προτιμούσα κάποιο άλλο βιβλίο, στο οποίο ο ήρωας δεν βρίσκει τόση ευχαρίστηση σε αυτό που κάνει, όσο ο Ρίκο, όπως το Παιχνίδι του Έντερ ή ο Αιώνιος Πόλεμος.
6/10