Αγαπητέ αναγνώστη γεια σου! Θυμάσαι που σου είχα μιλήσει για το Ender’s Game; Ε λοιπόν, αυτό το βιβλίο το ακολούθησαν μια σειρά από άλλα που εξελίσσονται στο ίδιο σύμπαν, και πρόσφατα ασχολήθηκα με κάποια από αυτά. Συγκεκριμένα, το Speaker for the Dead, το Xenocide και το Children of the Mind.
Βρισκόμαστε περίπου 3000 χρόνια μετά το τέλος του πρώτου βιβλίου. Ο άνθρωπος έχει εξαπλωθεί στο διάστημα, αλλά πουθενά δεν έχει συναντήσει νοήμονα ζωή. Επιπλέον, ο Ender Wiggin θεωρείται μια σκοτεινή φιγούρα στην ανθρώπινη ιστορία, αφού αυτός εξόντωσε τα buggers – τη μοναδική νοήμονα ζωή που συνάντησε ποτέ ο άνθρωπος.
Ο ίδιος ο Ender, κινούμενος ανώνυμα διαρκώς από κόσμο σε κόσμο, συνοδευόμενος από την αδερφή του Valentine, είναι ακόμα ζωντανός λόγω της σχετικιστικής διαστολής του χρόνου όταν ταξιδεύει.
Speaker for the Dead
Ο Ender ταξιδεύει στη Lusitania, μια αποικία καθολικών, όπου επιτέλους ανακαλύφθηκε εξωγήινη νοημοσύνη, οι Pequeninos.
Μαζί του έχει το κουκούλι της τελευταίας hive queen, η οποία μπορεί να επαναφέρει την φυλή των buggers, και την Jane, ένα A.I. που μόνο αυτός γνωρίζει ότι υπάρχει. Το σκηνικό συμπληρώνει ο ιός descolada, ο οποίος είναι θανατηφόρος για τους ανθρώπους, προσαρμόζεται με μεγάλη ευκολία σε ότι θεραπεία κατασκευάζουν οι άποικοι, συμπεριφέρεται σχεδόν σαν να διαθέτει νοημοσύνη, και είναι ο λόγος που η αποικία βρίσκεται σε μόνιμη καραντίνα.
Στο βιβλίο πιστεύω πως ο συγγραφέας προσπαθεί να κάνει ένα πείραμα σκέψης, σχετικά με το πόσο εύκολο είναι να συνυπάρξουν διαφορετικοί πολιτισμοί χωρίς να υπάρχουν παρεξηγήσεις και διαμάχες. Γενικά η όλη ιστορία που έχει φτιάξει με την descolada και τους Pequeninos μοιάζει να είναι αλλού γι’ αλλού (αν το διαβάσεις πιστεύω πως θα συμφωνήσεις μαζί μου), και μπορώ να πω πως το βιβλίο δεν μου πολυάρεσε – αν και οι κριτικοί διαφωνούν μαζί μου, αφού το βιβλίο κέρδισε τόσο το βραβείο Hugo, όσο και το βραβείο Nebula. Σε κάθε περίπτωση έστρωσε το δρόμο για το πολύ καλό Xenocide.
Xenocide
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Ender και η Valentine έχουν εγκατασταθεί στη Lusitania, και οι τρεις φυλές, άνθρωποι, Buggers και Pequeninos αναπτύσσονται ειρηνικά, ώσπου το Starways Congress – η κυβέρνηση των ανθρώπων – φοβούμενη ότι αν κάποια από τις φυλές σπάσει την καραντίνα θα εξαπλώσει την τρομακτική descolada, αποφασίζει να στείλει έναν στόλο για να καταστρέψει τη Lusitania.
Ο Ender ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για νια καταφέρει να σταματήσει το στόλο, να ηρεμήσει τις αυξανόμενες εντάσεις ανάμεσα στις τρεις φυλές και να βοηθήσει να βρεθεί το αντίδοτο για τη descolada, και όλα αυτά χωρίς ποτέ να φύγει από τη Lusitania.
Η ιστορία δεν τελειώνει με το τέλος του βιβλίου, αλλά φτάνει σε ένα ικανοποιητικό κλείσιμο. Νομίζω πως το Xenocide είναι το καλύτερο από τα τρία βιβλία αυτής της σειράς.
Children of the Mind
Εδώ συνεχίζεται και κλείνει η ιστορία που άνοιξε με το Xenocide, αλλά ο συγγραφέας μάλλον έχει ξεφύγει. Ήδη από το προηγούμενο βιβλίο η ιστορία παίζει στα όρια του μεταφυσικού, αλλά εδώ απλά φεύγει από κάθε μέτρο και έλεγχο. Νομίζω πως απλά το όλο concept αποδείχτηκε πολύ μεγάλο για τον Card.
Σε κάθε περίπτωση, κλείνει όλες τις εκκρεμότητες που είχαν μείνει ανοιχτές, με την εξαίρεση της descolada, την εξήγηση για την οποία μας έχει υποσχεθεί σε επερχόμενο sequel.
Speaker for the Dead 5/10
Xenocide 8/10
Children of the Mind 4/10