Η τριλογία των Τιμωρών είναι δημιουργία του Brandon Sanderson, και αποτελείται από τα βιβλία Ατσαλόκαρδος (Steelheart – 2013), Πυρφόρος (Firefight – 2015) και Όλεθρος (Calamity – 2016), ενώ ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο βιβλίο διαδραματίζεται το διήγημα Mitosis (2013). Τα βιβλία ανήκουν στην κατηγορία της εφηβικής λογοτεχνίας, αλλά φυσικά είναι κατάλληλα και για ενήλικες που τους αρέσει η λογοτεχνία του φανταστικού.
Στο σύμπαν των Τιμωρών, όλα ξεκινούν όταν ένα νέο αστέρι εμφανίζεται στον ουρανό, το οποίο χαρίζει σε τυχαίους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο υπερδυνάμεις. Η μεγάλη πλειοψηφία των Επικών (όπως ονομάστηκαν αυτοί οι άνθρωποι) αποφασίζει να χρησιμοποιήσει αυτές τις δυνάμεις για να εξουσιάζει τους απλούς ανθρώπους και τους λιγότερο δυνατούς Επικούς.
Πρωταγωνιστής της τριλογίας είναι ένας έφηβος, ο Ντέιβιντ, ο οποίος είχε την ατυχία σε ηλικία 8 χρονών να είναι μάρτυρας του θανάτου του πατέρα του από το χέρι ενός από τους πιο δυνατούς επικούς, του Ατσαλόκαρδου. Από τότε έχει κάνει σκοπό της ζωής του να μελετά τους Επικούς, να βρίσκει τις αδυναμίες τους, και τελικά να καταφέρει να πάρει την εκδίκησή του σκοτώνοντας τον Ατσαλόκαρδο. Στην πορεία, ο Ντέιβιντ θα συναντήσει τους Τιμωρούς, μια κρυφή αντιστασιακή ομάδα που έχει σκοπό να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τα δεσμά των Επικών.
Κατά τη διάρκεια της τριλογίας, ξεκινάμε από την μοναχική σταυροφορία του Ντέιβιντ να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του, περνάμε στην σχεδόν ανέλπιδη μάχη ενάντια σε φαινομενικά ατελείωτους αριθμούς Επικών, και κλείνουμε με την αναζήτηση μιας λύσης που θα φέρει ένα οριστικό τέλος στο πρόβλημα των Επικών.
Θα έλεγα ότι τόσο ο Ντέιβιντ, όσο και ο Καθηγητής και η Μέγκαν είναι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά οι υπόλοιποι των βιβλίων, τόσο “καλοί” όσο και “κακοί”, μάλλον δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος και δεν παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον.
Ομολογώ ότι διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο, ενώ ήταν ευχάριστο και κυλούσε εύκολα, με ενοχλούσε το πόσο τυχαία φαίνονταν να είναι κάποια πράγματα, σχεδόν σαν να ήταν έτσι απλά για να βοηθήσουν στην εξέλιξη της πλοκής. Αλλά αν ο Sanderson είναι γνωστός για ένα πράγμα, αυτό είναι η συνέπεια στις ιστορίες του. Και πράγματι, όσο διάβαζα, τόσο περισσότερα κομμάτια του παζλ έμπαιναν στη θέση τους, και στο τέλος τα πάντα έβγαλαν νόημα.
Τα βιβλία είναι αυτοτελή μεν, αλλά νομίζω ότι δεν έχει νόημα να ξεκινήσει κάποιος την σειρά, και να μην την τελειώσει. (disclaimer: δεν έχω διαβάσει το Mitosis)
Η ετυμηγορία είναι ότι τα βιβλία είναι μεν ευχάριστα, και θα μπορούσαν να συστήσουν τον Sanderson σε έναν νέο αναγνώστη, αλλά πιστεύω ότι απευθύνονται μόνο σε κάποιον που τον τραβάει το κεντρικό θέμα του βιβλίου, ή είναι οπαδός του συγγραφέα.
Διαφορετικά, αν κάποιος θέλει να γνωρίσει τον Sanderson, να διαβάσει εφηβική λογοτεχνία, ή λογοτεχνία του φανταστικού, νομίζω υπάρχει πλήθος καλύτερων επιλογών.
Steelheart 7/10
Firefight 7/10
Calamity 8/10