“Φωτιά” είναι ο τίτλος του δεύτερου μέρους της τριλογίας των Αγώνων Πείνας, από την Σούζαν Κόλινς. Κυκλοφόρησε το 2009, ένα χρόνο μετά το πρώτο βιβλίο της σειράς, και ακολουθήθηκε από την Κοτσυφοκίσσα το 2010.
Η Κάτνις και ο Πίτα έχουν επιστρέψει στην Περιοχή τους ως νικητές των τελευταίων Αγώνων Πείνας, και προσπαθούν να βάλουν τις ζωές τους σε μια τάξη. Η αδερφή και η μητέρα της Κάτνις έχουν έρθει να μείνουν μαζί της, ενώ το μεγαλύτερο άμεσο πρόβλημα που δείχνει να αντιμετωπίζει η ίδια είναι το πως θα διορθώσει τη σχέση της με το Γκέηλ, αλλά και να αποφασίσει με ποιον από τους δυο θέλει τελικά να είναι.
Κι ενώ οι δυο ερωτευμένοι, για τα μάτια της Κάπιτολ, νέοι ετοιμάζονται για την καθιερωμένη περιοδεία της Νίκης στις υπόλοιπες Περιοχές και τελικά στην πρωτεύουσα, ο πρόεδρος Σνόου επισκέπτεται την Κάτνις για να την ενημερώσει ότι η πράξεις της στους Αγώνες ενέπνευσαν επαναστατικά συναισθήματα στους κατοίκους των Περιοχών της Πάνεμ. Την προειδοποιεί λοιπόν ότι πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να κατευνάσει αυτό το κλίμα, αλλιώς θα το μετανοιώσει πικρά.
Όπως και στο πρώτο βιβλίο, η αφήγηση γίνεται αποκλειστικά από τη σκοπιά της Κάτνις, και όπως και στο πρώτο βιβλίο, καταγράφονται σε βάθος όλοι οι συλλογισμοί που κάνει, οι οποίοι πάλι είναι συνήθως λανθασμένοι, και σχεδόν πάντα παντελώς μπερδεμένοι.
Δυστυχώς το βιβλίο παίρνει σαν δεδομένα αρκετά στοιχεία που είναι αρκετά δύσκολο να τα αποδεχτεί αβίαστα ο αναγνώστης. Ειδικά η κεντρική ιδέα του βιβλίου, ότι οι πράξεις δυο παιδιών σπρώχνουν ένα έθνος στην επανάσταση, το οποίο στωικά έχει υπομείνει 75 χρόνια ανθρωποθυσιών στους Αγώνες Πείνας, στυγνής καταπίεσης, καθημερινής πείνας και ελλείψεων, και απόλυτο έλεγχο στην επικοινωνία και τις μετακινήσεις, παραείναι ρομαντική. Επιπλέον, σε διάφορα σημεία η Κόλινς μάλλον το παρακάνει λίγο με τις αισθηματικές-ερωτικές ανησυχίες αλλά και τα ενοχικά σύνδρομα της ηρωίδας της.
Πέρα από τα ελαττώματα αυτά, η δράση (όταν κάποια στιγμή ξεκινάει) αποζημιώνει εν μέρει τον αναγνώστη, αφού είναι στο ίδιο επίπεδο με του πρώτου βιβλίου, και ίσως λίγο πιο αιματοβαμμένη.
6/10