Η Πόλη του Κλίφορντ Σίμακ, στην αρχική της έκδοση (και αυτή που διάβασα), είναι μια συλλογή 8 μικρών ιστοριών που δημοσιεύτηκαν από το 1944 έως το 1951. Μετά το 1980 έχει κυκλοφορήσει και μια δεύτερη έκδοση του βιβλίου, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και μια ένατη ιστορία που έγραψε ο συγγραφέας το 1973.
Το βιβλίο παρακολουθεί την πορεία της ανθρωπότητας μέσα από την πορεία της οικογένειας Webster, και περιγράφει την σταδιακή αποδόμηση του ανθρώπινου πολιτισμού, όχι λόγω κάποιας μεγάλης καταστροφής, αλλά μέσα από την ίδια του την εξέλιξη και την τεχνολογική πρόοδο. Οι ιστορίες του βιβλίου είναι στην ουσία θρύλοι της λαϊκής παράδοσης των Σκύλων, οι οποίοι έχουν κληρονομήσει τον Άνθρωπο, και πλέον δεν πιστεύουν ότι υπήρξε καν.
Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου αλλάζουν από ιστορία σε ιστορία, αν και οι περισσότεροι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Εξαίρεση αποτελεί ο Jenkins, το ρομπότ υπηρέτης της οικογένειας, που εμφανίζεται στις περισσότερες ιστορίες. Πριν από κάθε ιστορία υπάρχει μια μικρή εισαγωγή με τις απόψεις λόγιων Σκύλων, που είτε υποστηρίζουν ότι ο Άνθρωπος υπήρξε στ’ αλήθεια, ή ότι η ιστορία έχει καθαρά αλληγορικό χαρακτήρα.
Η Πόλη είναι από τα βιβλία που είναι δύσκολο να το αφήσεις, αλλά αφού τελειώσει σε ανταμείβει με ένα ανάμεικτο αίσθημα. Είναι από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει, τα οποία αφού τα τελείωσα δεν μου προκάλεσαν καμία περαιτέρω σκέψη, η κάποιο προβληματισμό.
Αν και ξεκινώντας από την πρώτη ιστορία, ο αναγνώστης γνωρίζει προς τα πού κατευθύνεται το βιβλίο και η περιέργειά του να μάθει πώς θα φτάσει εκεί κινείται επαρκώς, δυστυχώς οι χαρακτήρες και η πλοκή δεν έχουν καθόλου βάθος, και έτσι (για μένα τουλάχιστον) το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει με ένα ευχάριστο παραμύθι, ή μια συλλογή από ενδιαφέρουσες ιδέες. Από την άλλη πλευρά βέβαια, αφού το βιβλίο είναι καταγραφή της Σκύλο-μυθολογίας, ίσως η αίσθηση του παραμυθιού να ήταν εσκεμμένη.
5/10