“Κυλήστε δάκρυά μου, είπε ο αστυνόμος” είναι ο τίτλος ενός ακόμα παράξενου μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας του Φίλιπ Ντικ το οποίο κυκλοφόρησε το 1974.
Σε μια Αμερική του κοντινού μέλλοντος, ο Τζον Τάβερνερ είναι ένας διάσημος τραγουδιστής και παρουσιαστής της τηλεόρασης. Ένα βράδυ δέχεται μια επίθεση που σχεδόν του κοστίζει τη ζωή του. Τελικά επιβιώνει, αλλά ξυπνά μόνος του, σε ένα βρώμικο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου σε μια κακόφημη γειτονιά. Κανείς δεν φαίνεται να τον αναγνωρίζει, και δεν έχει κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει την ταυτότητα του.
Σε μια Αμερική του κοντινού μέλλοντος που την απόλυτη εξουσία έχει ο στρατός και η αστυνομία, ο μαύρος πληθυσμός έχει οδηγηθεί στην εξαφάνιση, και σε κάθε γωνία υπάρχουν σημεία ελέγχου για φοιτητές-τρομοκράτες, πρώτο του μέλημα είναι να μην συλληφθεί και βρεθεί σε κάποιο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, και στη συνέχεια πρέπει να ανακαλύψει τι συμβαίνει.
Το βιβλίο μου θυμίζει άλλα του συγγραφέα, με μια πολύ ωραία ιδέα, και μια ιστορία που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη όλο και περισσότερο, μέχρι να έρθει η αποκάλυψη, η οποία είναι εν τέλει πολύ κατώτερη των προσδοκιών. Έτσι κι εδώ, όσο περνούν οι σελίδες, τόσο η αγωνία για την τύχη του ήρωα μεγαλώνει, όπως και η περιέργεια για το τι τελικά συμβαίνει. Και όταν έρχεται η αποκάλυψη, μένεις με ένα αίσθημα ότι ένα καλύτερο τέλος θα ταίριαζε σε αυτή την ιστορία. Πάντως μέχρι αυτό το σημείο, το βιβλίο νομίζω πως είναι εξαιρετικό.
8/10