Το Forever War είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, γραμμένο από τον Joe Haldeman, το 1974. Από τα κλασσικά του είδους, το Forever War κέρδισε τόσο το βραβείο Hugo, όσο και το βραβείο Nebula.
Ο συγγραφέας με αφετηρία τις εμπειρίες του από τον πόλεμο του Βιετνάμ, περιέγραψε στο βιβλίο του τόσο την επίδραση που έχει στην ψυχή του στρατιώτη ένας πόλεμος μακριά από την πατρίδα του, όσο και το πως ο κόσμος αλλάζει και τον ξεπερνά, όσο αυτός είναι μακριά και υπερασπίζεται μια πατρίδα την οποία με δυσκολία αναγνωρίζει όταν τελικά επιστρέφει.
Αν και πολύ μεγάλο μέρος του βιβλίου αποτελούν λεπτομερείς περιγραφές από μάχες στις οποίες συμμετείχε ο πρωταγωνιστής, το βιβλίο είναι καθαρά αντιπολεμικό, και ο πρωταγωνιστής συμμετέχει στις μάχες καθαρά επειδή είναι αναγκασμένος.
Η ιστορία ξεκινά στο άμεσο μέλλον (για τον καιρό που γράφτηκε το βιβλίο), το 1996, όταν η ανθρωπότητα εμπλέκεται σε πόλεμο με τους αινιγματικούς Tauren, για τους οποίους δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα, παρά μόνο ότι ευθύνονται για την καταστροφή κάποιων αποικιακών αποστολών. Για την διεξαγωγή του πολέμου συγκροτείται ένας παγκόσμιος στρατιωτικός οργανισμός, η UNEF, η οποία προχωρά σε υποχρεωτική στρατολόγηση αποκλειστικά ατόμων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Το βιβλίο είναι η προσωπική ιστορία του William Mandella, ενός από την πρώτη φουρνιά στρατιωτών που στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν σε αυτή τη διαμάχη. Ο Mandella, εκτός από τις αντίξοες συνθήκες και τα πυρά των εχθρών, έχει να αντιμετωπίσει και τις αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη όσο αυτός λείπει.
Και οι αλλαγές αυτές είναι μεγάλες, αφού οι σχετικιστικές ταχύτητες που απαιτούνται για την κάλυψη των διαστρικών αποστάσεων έχουν σαν αποτέλεσμα την διαστολή του χρόνου για τους στρατιώτες, οι οποίοι επιστρέφοντας βλέπουν να έχουν περάσει δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια μέχρι αυτοί να γυρίσουν στο “σπίτι” τους, ανάλογα με το πόσο μακριά τους είχε πάει η αποστολή τους.
Παρά το δυστοπικό μέλλον που προβλέπει ο Haldeman για την ανθρωπότητα, το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Η συνεχής αφήγηση από την οπτική γωνία του Mandella, σε βάζει στο ρόλο του, και σε κρατάει παγιδευμένο – στο τέλος γίνεσαι εσύ ο άνθρωπος χωρίς πατρίδα, που πολεμά για να επιβιώσει, επειδή κάποιος άλλος αποφάσισε ότι έτσι πρέπει.
Ένα από τα κλασικά βιβλία επιστημονικής φαντασίας, και όχι άδικα!
8/10