Ο “Αρειανός” είναι το πρώτο βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Andy Weir. Ο Weir αρχικά δεν κατάφερε να πείσει κάποιον εκδοτικό οίκο να εκδώσει το βιβλίο του, και έτσι το 2012 το διένειμε δωρεάν στην προσωπική του ιστοσελίδα, ενώ παράλληλα διέθεσε στο Amazon μια έκδοση για το kindle, με τη χαμηλότερη δυνατή τιμή. Ο “Αρειανός” έγινε μεγάλη επιτυχία, και έτσι ο Weir πούλησε τα δικαιώματα για μια έντυπη έκδοση, και το βιβλίο βγήκε στα βιβλιοπωλεία το 2014.
Ο Mark Watney είναι μέλος της τρίτης ερευνητικής αποστολής στον πλανήτη Άρη. Είναι ειδικός στη μηχανολογία και τη βοτανολογία, και σύμφωνα με το πρόγραμμα της αποστολής, θα περάσει 1 μήνα στον Άρη.
Δυστυχώς, λίγες μέρες αφότου αυτός και η ομάδα του φτάνουν στον κόκκινο πλανήτη, όλα πάνε στραβά λόγω μιας αναπάντεχης αμμοθύελλας, οι συνάδελφοι του νομίζουν ότι ο Watney πέθανε σε ένα ατύχημα, και έτσι τον εγκαταλείπουν και ξεκινούν την επιστροφή στη Γη. Ο Watney όμως δεν έχει πεθάνει, και πρέπει να βρει ένα τρόπο να επικοινωνήσει με τη Γη, και να επιβιώσει μέχρι να μπορέσει να οργανωθεί κάποιου είδους διάσωση.
Η αφήγηση γίνεται σε 4 επίπεδα. Το πρώτο και βασικότερο είναι οι εγγραφές του Watney στο ημερολόγιο του, όπου εξηγεί αναλυτικά τι του συμβαίνει και σε τι ενέργειες προβαίνει στην προσπάθειά του να μείνει ζωντανός. Υπάρχει αφήγηση από τη σκοπιά του συγγραφέα με σκοπό να περιγράψει και να εξηγήσει κάποια φαινόμενα στον αναγνώστη, και υπάρχουν και οι διάλογοι των συναδέλφων του Watney στο ταξίδι της επιστροφής, καθώς και των ανθρώπων της nasa που προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να τον σώσουν. Νομίζω θα προτιμούσα ο συγγραφέας να είχε μείνει μόνο στο ημερολόγιο, ή τουλάχιστον να μην συμπεριλάβει την απρόσωπη αφήγηση.
Το βιβλίο είναι hard sci-fi. Φαίνεται ότι ο συγγραφές προσπάθησε να το κάνει όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται. Μου θύμισε έντονα τον “Κόκκινο Άρη”, αλλά το βιβλίο του Weir είναι πιο κοντά στα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα.
Σε αντίθεση όμως με το βιβλίο του Ρόμπινσον, εδώ οι χαρακτήρες θεωρώ πως είναι κάπως “λίγοι”. Ειδικά ο πρωταγωνιστής, πετάει την μια ατάκα μετά την άλλη, σαν να κάνει stand-up comedy. Νομίζω πως σε καμία στιγμή δεν αγχώθηκα ιδιαίτερα για το μέλλον του, μάλλον επειδή ποτέ δεν μου φάνηκε πραγματικός.
Σε γενικές γραμμές το βιβλίο μου άρεσε. Κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε σε όλη τη διάρκειά του, και είχα αρκετό καιρό να διαβάσω τόσο hard sci-fi. Όπως είπα και πιο πάνω μόνο του χιούμορ του Watney μου φάνηκε λίγο εκτός τόπου.
7/10